Camp van de week: Conan The Barbarian

Conan The Chippendale

Conan The Barbarian is de legendarische held uit de cultromans van Robert E. Howard. De Amerikaanse schrijver verzon de oermannelijke spierbundel in 1932, sindsdien zijn talloze leesboeken, comics, films, televisieseries en games verschenen van de barbaarse hoofdpersoon, die leefde in een tijd na de ondergang van Atlantis en voor de opkomst van de oude beschaving. Tja, wanneer dat precies is geweest..? We denken grofweg zo’n 5.000 jaar voor Christus. Conan is een geboren krijger. De strijd zit hem in het bloed. Van zijn vader leert hij overleven in een brute, barbaarse wereld. Wanneer zijn dorp wordt aangevallen door de boosaardige Khalar Zym en zijn troepen, wordt Conans vader op brute wijze vermoord. De rest van de dorpelingen wordt als slaaf afgevoerd. Dit is voor Conan genoeg reden om eens flink wraak te nemen.

Anders dan de eerdere verfilmingen met Arnold - the one and only true Conan - Schwarzenegger uit 1982 en 1984, is de 2011 versie van regisseur Marcus Nispel trouwer aan de boeken van Howard. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Natuurlijk gaf de spiermassa met het Oostenrijkse accent direct aanleiding om Conan The Barbarian uit 1982 in het rijtje top Tien pulpfilms te doen belanden, de echte camp-liefhebber zal ook zeker smullen bij zoveel blood and guts, slechte dialogen en zo weinig karakterontwikkeling als in de meest recente verfilming van The Barbarian. Wij hadden eigenlijk gehoopt op net iets meer diepgang dan alleen een afgetrainde London Knight met lange manen en eyeliner, die inhakt op alles wat tussen hem en zijn mannelijkheid staat. Evengoed zullen we de film niet afraden. Waarom niet? Omdat iedere man diep in zijn hart Conan zou willen zijn…

Conan 1933: Conan's hand fell heavily on her naked shoulder. ‘Stand aside, girl,’ he mumbled. ‘Now is the feasting of swords.’

Conan 1982: What is best in life? - ‘To crush your enemies, to see them driven before you, and to hear the lamentations of their women.’

Conan 2011: ‘I live, I love, I slay, and I am content.’